W jakich warunkach stosujemy ochronę oczu i twarzy?

Środki  ochrony oczu i twarzy

Niektóre stanowiska pracy, zwłaszcza w takich gałęziach przemysłu jak przykładowo:  górnictwo, energetyka, budownictwo, leśnictwo, stwarza  zagrożenia dla oczu i twarzy. Naturalna ochrona oka, czyli spojówka, chroni je przed zanieczyszczeniami i zakażeniem (w wyniku wytworzenia cienkiej warstwy lekko oleistego płynu  łzowego). Może być jednak ona niewystarczająca. W takich przypadkach konieczne jest  zastosowanie środków służących do ochrony oczu. Powinny być one stosowane tam, gdzie występują zagrożenia:

• uderzenia,
• promieniowanie optyczne,
• pyły i gazy,
• krople i rozbryzgi cieczy,
• stopione metale i gorące ciała stałe,
• łuk elektryczny.

Do ochrony przed  wymienionymi czynnikami służą cztery kategorie środków  ochrony oczu:

• okulary ochronne,
• gogle ochronne,
• osłony twarzy,
• osłony spawalnicze (do tej kategorii ochron oczu zaliczają się osłony spawalnicze: tarcze, przyłbice, gogle i kaptury).

W wymienionych kategoriach środków ochrony oczu montuje się wizjery,  szybki ochronne, siatki lub filtry (do grupy filtrów wliczają się: filtry  spawalnicze, filtry chroniące przed nadfioletem, filtry chroniące przed  podczerwienią, filtry chroniące przed olśnieniem słonecznym, filtry chroniące  przed promieniowaniem laserowym). Wszystkie kategorie środków ochrony oczu  składają się, z części przeziernej (wizjery, szybki, siatki lub filtry) oraz z  ramki (dla okularów i gogli) lub korpusu wraz z nagłowiem (dla osłon).

Okulary  ochronne - jest to najczęściej stosowana ochrona oczu. Mogą być wyposażone w osłony, które zabezpieczają przed dostaniem się niebezpiecznych  rozbryzgów cieczy lub odprysków ciał stałych od strony czoła i od strony  bocznej. Przykładowy model okularów ochronnych widnieje na rys. 4.

Rys. 4. Okulary ochronne

Gogle ochronne (rys. 5) spełniają  wyższe wymagania, przede wszystkim w zakresie szczelności.  Konstrukcja gogli ochronnych zapewnia ścisłe przyleganie do twarzy użytkownika. Dzięki temu mogą być one stosowane także do  ochrony przed czynnikami biologicznymi. Okulary i gogle ochronne ze względu na małą powierzchnię i dobre przyleganie do ciała  użytkownika nie powinny pozwalać na nadmierne gromadzenie się ładunku  elektrostatycznego, a tym samym stwarzać dużego zagrożenia wybuchowego w  atmosferach wybuchowych.

Rys. 5. Gogle ochronne  

Osłony  twarzy mają za zadanie chronić całą twarz. Ich spora powierzchnia ochronna minimalizuje  prawdopodobieństwo przeniknięcia do wnętrza niebezpiecznych rozbryzgów cieczy. Ze  względu na stosunkowo dużą powierzchnię osłon i możliwość ich odizolowania od  ciała użytkownika za pomocą elementów mocujących, istnieje spore ryzyko gromadzenia  nadmiernej ilości ładunków elektrostatycznych.

Osłony spawalnicze jest to podstawowa kategoria środków ochrony oczu. Zapewniają one ochronę użytkownika  przed szkodliwym promieniowaniem optycznym oraz innymi specyficznymi rodzajami zagrożeń, powstającymi np. podczas spawania.

Szybka ochronna to wspólny element dla większości  opisanych powyżej kategorii ochron oczu. Jej podstawowym zadaniem jest ochrona przed uderzeniami. Wykonana jest z polimetakrylanu metylu, octanu celulozy oraz (w przeważającej części)  poliwęglanu o grubościach od 0,25 mm do 3 mm. Materiał ten charakteryzuje się bardzo dużą  wytrzymałością mechaniczną. Wadą poliwęglanu, przede wszystkim ze względu na właściwości  elektrostatyczne takie jak: wysoka rezystancja, ograniczone możliwości  odprowadzenia zgromadzonego ładunku (sposób mocowania), łatwość wprowadzenia  ładunków na powierzchnię (pocieranie), jest ryzyko powodowania zagrożeń w  strefach gdzie występuje atmosfera wybuchowa. Powszechne jest również  (szczególnie dla gogli) nakładanie warstw, które będą zapobiegać  zarysowaniu, promieniowaniu UV lub/i IR. Wszystkie wprowadzane powłoki mogą  mieć duży wpływ (dodatni jak i ujemny) na właściwości elektrostatyczne  środków ochrony oczu i twarzy.